Jakiś czas temu mogliśmy obchodzić aż siedemdziesiątą siódmą rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy rozkazu Dowódcy Armii Krajowej generała Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01.08.1944 r. W ciągu kolejnych 63 dni powstańcy brali udział w walce, której ideą była niezależna Polska, wolna od okupacji niemieckiej a także przewagi sowieckiej. Wedle ustaleń, ok. 16 tys. ludzi zostało pozbawionych życia w trakcie walki o stolicę, z kolei rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, wśród nich przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Co ciekawe, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary mordów przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Definitywnie największe rozszerzenie rzezi na ludziach miało miejsce w okresie pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, mimo ogromnego poświęcenia i nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy AK, i zwykłych cywili - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, bezsprzecznie wskazane jest dbać o pamięć a także odwagę ludzi angażujących się w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież walczyli o wolność i godność człowieka. Zatem warto nie tylko w ten 1 dzień w trakcie roku, ale też nieco częściej zatrzymać się na parę chwil w tym codziennym pędzie i uświadomić sobie, jak wiele wyrzeczeń oraz poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. W dzisiejszych czasach nietrudno jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w znacznie innych realiach niż my. Warto również zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej szczegółów, które są równie istotne i potrafią odmienić nasze postrzeganie w zasadzie całkowicie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.